Podstawy teorii poliwagalnej i jej związek z terapią słuchowa Safe and Sound Protocol prof S.Porgesa
Stephen Porges to amerykański psycholog i neurolog, naukowiec i założyciel Konsorcjum Badań nad Stresem Traumatycznym na Uniwersytecie Indiana, profesor psychiatrii na Uniwersytecie Północnej Karoliny, emerytowany profesor na Uniwersytecie Illinois w Chicago i Uniwersytecie Maryland. Pełnił funkcję prezesa Society for Psychophysiological Research i Federation of Associations in Behavioural & Brain Sciences. Jest twórcą teorii poliwagalnej, która raz pierwszy została zaprezentowana 8 października 1994 roku podczas wykładu wygłoszonego dla Towarzystwa Badań nad Psychofizjologią. Nazwa teorii bierze się od łacińskiej nazwy nerwu błędnego (z łac. nervus vagus) i jego zróżnicowanego charakteru (poli – wiele). Nerw błędny służy do komunikacji czuciowej i ruchowej między mózgiem, a narządami wewnętrznymi i wraz z układem współczulnym tworzy trzy obwody w autonomicznym układzie nerwowym. Obwody te regulują działanie organizmu i pomagają utrzymać jego homeostazę (równowagę).
Profesor Porges jest twórcą interwencji słuchowej Safe and Sound Protocol (opartej na muzyce), która przywraca neurologiczny stan bezpieczeństwa układzie nerwowym. W trakcie terapii dochodzi do aktywacji części brzusznej nerwu błędnego (gałąź zmielinizowana), która odpowiada za zaangażowanie społeczne i pozytywny stan odprężenia, przez co wspierane jest zdrowie organizmu, jego rozwój i regeneracja.
Terapia słuchowa SSP pozwala:
- zredukować nadwrażliwość słuchową poprzez zmianę regulacji neuronalnej mięśni ucha środkowego
- poprawić przetwarzanie słuchowe
- uspokoić fizjologię organizmu
- wspomagać spontaniczne zaangażowanie społeczne.
Jeżeli terapia jest przeprowadzana w celu uzyskania poprawy w odbiorze słuchowym (przy nadwrażliwości słuchowej, zaburzeniach przetwarzania słuchowego), wówczas diagnoza obejmuje:
- przeprowadzenie wywiadu z rodzicem dotyczącego trudności i problemów dziecka
- wykonanie badań medycznych słuchu oraz ich analizę: audiometrii tonalnej, tympanometrii z odruchami z mięśnia strzemiączkowego, wyznaczenia progu UCL (uncomfortable sound level), testu mowy (test słowny)
- badanie mowy utrudnionej (PPTZ prof. Ozimka)
Ewentualnie zalecane jest wykonanie badania dodatkowego: eeg i/lub badania psychologicznego.
Terapia SSP składa się z dwóch etapów – Core i Balance, w czasie których odsłuchiwane są zmodyfikowane komputerowo stymulacje akustyczne. Redukcja nadwrażliwości następuje dzięki wykorzystaniu funkcji antymaskującej mięśni ucha środkowego, przez co optymalizuje się funkcję transmisyjną ucha środkowego w przetwarzaniu mowy.
Trening jest przeprowadzany w domu, w przypadku dziecka razem z rodzicem, w przypadku osoby dorosłej - w towarzystwie innej osoby dorosłej.
Źródła:
S.W.Porges „Teoria poliwagalna”
Fragment prezentacji własnej Genial.ly