17 lutego, czyli dzień naszych małych, puszystych przyjaciół. Mowa oczywiście o kotach, które są doskonałymi towarzyszami człowieka.
Z raportu The European Pet Food Infustry z 2020 roku wynika, że koty znajdują się w 30% polskich domach, natomiast na świecie koty stanowią 35,2% zwierząt domowych.
Posiadanie takiego czworonożnego przyjaciela nie tylko wpływa pozytywnie na zdrowie fizyczne, ale także psychiczne. Zwierzęta uczą bliskości, okazywania emocji, są idealnymi towarzyszami do ukojenia samotności, odizolowania, czy ciężkich chwil związanych z chorobą. Dodatkowo koty stanowią dobry pretekst do nawiązywania kontaktu z innymi miłośnikami. Badania dowodzą, że towarzystwo zwierząt prowadzi do szybszej rekonwalescencji po chorobie, zmniejszenia stresu czy nadpobudliwości. Zwierzęta także zachęcają osoby cierpiące na depresję czy apatię do aktywności.
Terapia nie musi polegać jedynie na rozmowie z terapeutą, można zastosować także inne metody, np. kontakt ze zwierzęciem, muzyką, przyrodą czy bajkami. Jedną z form takich terapii jest animaloterapia, która wprowadza bliskiego i naturalnego kontaktu ze zwierzętami. Pomaga to nie tylko osobom starszym, potrzebującym towarzystwa, ale także osobom z zaburzeniami, niepełnosprawnościami czy z deficytami w sferze psychoruchowej. Formą animaloterapii jest felinoterapia, gdzie znaczącą rolę odgrywają właśnie koty.
Felinoterapia poprzez kontakt z kotem nie tylko poprawia samopoczucie i ma pozytywny wpływ na psychikę, ale także osobom, które boją się zwierząt, pozwala się z nimi oswoić. Niekonieczne jest wprowadzenie bezpośredniego kontaktu z kotem, wystarczy obserwacja zwierzęcia czy przebywanie w jego towarzystwie, gdyż może to działać terapeutycznie. Natomiast kontakt fizyczny z kotem powoduje wydzielanie przez organizm człowieka endorfin (tzw. hormonów szczęścia), obniża ciśnienie krwi, poziom cholesterolu we krwi oraz stymuluje układ odpornościowy do działania.
Felinoterapia dużą rolę odgrywa w domach opieki, domach seniorów, domach dziecka, placówkach rehabilitacyjnych, szpitalach i hospicjach. Koty są ważne w terapii dla osób chorych na SM, chorobę Alzheimera, Parkinsona, a także na choroby reumatyczne. Osoby zmagające się z chorobą Parkinsona w ramach terapii głaszczą, bawią się i przytulają koty, zaangażowane są także w zabiegi pielęgnacyjne i ćwiczenia logopedyczne.
Wśród dzieci felinoterapię najczęściej stosuje się przy autyzmie, ADHD, upośledzeniu umysłowym, chorobach psychicznych, zespole Aspergera oraz zachowaniach emocjonalnych, m.in. nieśmiałości, strachu przed mówieniem, czy braku pewności siebie.
Koty wydają się dość niepozornymi zwierzętami, a jednak odgrywają ogromną rolę nie tylko w terapii, ale także w codziennym życiu człowieka.
Źródła:
Goleman, M., Drozd, L., Karpiński, M. I. R. O. S. Ł. A. W., & Czyżowski, P. I. O. T. R. (2012). Felinoterapia jako alternatywna forma terapii z udziałem zwierząt. Medycyna Weterynaryjna, 68(12), 732-735.
Sawaryn, D. (2013). Felinoterapia w usprawnianiu pacjentów onkologicznych. Medycyna Rodzinna, 4, 123-128.